lise Dullaerts

Huilen is ok!

Een opgroeiende baby, het is niet altijd gemakkelijk! Een huiltje voor dit, een huiltje voor dat of een huilt voor... Voor wat? Help ik weet het niet! Waarom huilt mijn baby nu? Heeft hij pijn? Is hij moe? Wil hij aandacht? Heeft hij honger? Een vuile pamper?

Vragen die we ons dagelijks 100-den keren stellen. Maar hier is een nieuwtje... Huilen voor een baby is normaal! Ja echt waar...

Het zit hem namelijk zo...Een van de weinige manieren van je baby om te communiceren, naast non-verbale communicatie, is huilen. Je kunt het huilen van een baby niet vergelijken met het huilen van een groter kind of volwassene. Een baby huilt eerder veel omdat hij in zijn jonge leven nog niet beschikt over andere verbale communicatie middelen. Dit komt ook mede doordat dit gedeelte van zijn hersenen in de babyperiode erg actief is. Bij het registreren van elk ding dat ook maar een beetje niet goed aanvoelt, nieuw is, anders is,... gaat je baby huilen. Simpelweg omdat dit het enige verbale communicatie middel is dat je baby bezit.

Moeten we dit dan gewoon negeren?

Nee natuurlijk niet! We moeten er gewoon iets "nuchterder" mee omspringen. Er circuleren heel wat onderzoeken dat huilen en laten huilen, je baby tekent voor het leven en hem mogelijks opzadelt met sociale- en gedragsproblemen wanneer hij de leeftijd van 5-6 jaar bereikt. Deze worden vaak wat uit de context getrokken... Als je de effectieve onderzoeken leest gaat dit over ongecontroleerd en ongetroost huilen. Wanneer je jouw baby uren en uren laat huilen zonder troosten, kan dit de veilige hechtingsband tussen baby en ouder flink in het gedrang brengen en dit zorgt op latere leeftijd vaak voor problemen. Maar... Gecontroleerd huilen (Je baby gedurende een bepaalde termijn, afhankelijk van zijn leeftijd, laten huilen en nadien gaan troosten) is nu net wat een baby "nodig" heeft.

"Dus... huilen is ok?"

Het klinkt een beetje raar, je baby heeft het huilen "nodig"... Wat wil dit nu eigenlijk zeggen. Wanneer we steeds willen voorkomen dat de baby zou gaan huilen komt dit zowat overeen met je baby continu de mond snoeren. Het is zijn enige verbale communicatie middel en als ouders proberen we dit continu te ondermijnen.

Enkele voorbeelden:

Wanneer je jouw baby wil leren alleen spelen, kan het zijn dat hij even jengelt of huilt als je hem op de speelmat legt, (wat wil hij ons zeggen? "Dit is nieuw voor mij, hoe moet ik dit hier doen?) grijp je dan onmiddellijk in, onderbreek je zijn zelfontwikkeling en zal hij jou steeds nodig hebben om met hem te spelen en ontwikkelt hij niet of moeilijker het vermogen om zichzelf tot rust te brengen en zichzelf te ontdekken.

Wanneer je jouw baby alleen wil leren slapen, zal hij zeker ook verzet aantekenen. (wat wil hij ons zeggen? "Ik ben echt moe, maar dit alleen slapen of dit in slaap vallen, hoe doe je dat?) Opnieuw geldt hier dezelfde opvatting. Zodra je bij elke kleine kick gaat ingrijpen creëer je het idee bij de baby dat zijn huilen effectief gegrond is en dat hij dit alleen niet kan!

ONDERZOEK Laten huilen kan geen kwaad De ene ouder zweert bij de laat maar huilen-methode (dan valt de kleine vanzelf in slaap), de ander keurt die ten zeerste af. Maar het kan geen kwaad, zo blijkt uit Australisch onderzoek. Onderzoekers van de Flinders Universiteit in Adelaide pasten de methode toe bij 43 baby's van zes tot zestien maanden. De ouders lieten hen steeds langer huilen en wachtten met het kind te troosten. Het duurde gemiddeld vijf minuten voor hun kroost naar dromenland vertrok. Bij een tweede methode werd de bedtijd steeds meer opgeschoven. Dit maakte de kindjes op den duur zo moe, dat ze vanzelf in slaap vielen. Die aanpak nam gemiddeld acht minuten in beslag. Beide manieren zijn niet alleen effectief, ze verhogen evenmin het stressniveau van de baby's, aldus de onderzoekers. Dat werd gecontroleerd door het cortisolgehalte bij de baby's op te meten in de ochtend en middag. Hoe lang zij erover doen om in slaap te vallen als ouders wél hun kind troosten en wiegen? Gemiddeld achttien minuten.

Opties om het huilen te beperken...

Het is nu niet de bedoeling dat we het huilen van onze kleine kapoenen helemaal naast ons neer gaan leggen of gaan minimaliseren. Het is en blijft een kreet om hulp of ondersteuning. Het is wel aan jou, als ouder, om te kiezen hoe je op de vraag van je kleintje ingaat. Hieron vind je enkele bewezen methodes. Misschien zit er wel eentje tussen voor jou!

Pick Up, Put Down

De PUPD methode is bekend geworden door auteur Tracy Hogg. Ze schreef er het boek Secrets of the Baby Whisperer: How to Calm, Connect, and Communicate over. De naam van de methode zegt eigenlijk precies hoe de methode werkt: wanneer je baby niet KAN (lees vooral niet NIET WIL) slapen en huilt, pak je hem op en wieg je hem, zonder oogcontact te maken of te praten, totdat hij weer slaperig is. Daarna leg je hem weer in zijn bedje. Dit herhaal je net zolang totdat je baby uiteindelijk in slaap valt. Het kost je eerst behoorlijk wat tijd, vooral je nachtrust, maar daar krijg je er na een paar dagen lange nachten voor terug.

Natuurlijk is elke baby uniek, en er wordt dan ook niet beweerd dat deze methode voor alle baby’s werkt. Sommige baby’s bijvoorbeeld zullen juist onrustiger worden van deze methode. Het is overigens niet de bedoeling dat je meteen bij zijn bedje staat zodra je baby begint te huilen. Door de "stop, wait and listen" benadering te gebruiken, weet je wanneer je je kind wel of niet moet oppakken. Dit houdt in: ren niet meteen naar je kleintje als hij huilt, maar luister even goed wat er gebeurt. Misschien is het een klein huiltje die zo weer over is. Merk je dat je baby geruststelling nodig heeft, dan pak je ‘m wel op.

De 4- minuten regel.

De 4- minuten regel is een gebruik dat vaak door pediaters aangeraden wordt. Klinkt een beetje vreemd maar ook deze methode werk, als je consequent kan volhouden!

Ook hier geeft de naam al veel weg. Je legt je baby wakker of indommelend in zijn bedje of wieg en verlaat de ruimte. Indien hij begint te wenen zet je jouw timer op 4- minuten of iets langer (afhankelijk van de leeftijd) en laat je de baby even huilen. Indien hij na deze termijn niet rustig is en voluit weent, ga je naar hem toe, troost en knuffel je hem (liefst zonder oogcontact of praten, sussen kan wel). Eens getroost leg je jouw baby opnieuw neer en verlaat je de kamer. Je herhaalt ook deze handeling tot je succes oogst.

Ook hier geldt hetzelfde principe van "stop, wait en listen". Indien je kleintje aan het zeuren en wriemelen is hoef je hem helemaal niet te helpen of te troosten. Enkel wanneer je baby voluit huilt of overstuur is, heeft je kleintje de troost nodig.

De slaapmethode van Richard Ferber

Deze slaapmethode is een variant op de 4-minuten regel. Je begint met jouw kindje eerst vijf minuten te laten huilen. Na vijf minuten kom je de slaapkamer weer in en stel je jouw kindje weer gerust zonder deze in je armen te nemen. Na vijf minuten verlaat je de slaapkamer en wacht dan ongeveer tien minuten tot je baby gestopt is met huilen. Dan ga je de slaapkamer weer in om je kindje te kalmeren. Let op; het is absoluut niet de bedoeling dat je jouw kindje oppakt. Hierna ga je steeds de wachttijd verlengen tot vijftien minuten. De volgende nacht herhaal je hetzelfde slaapschema met het enige verschil dat je start met tien minuten en dan opbouwt naar twintig minuten wachten. De daaropvolgende derde nacht begin je met vijftien minuten en bouw je dit op naar vijfentwintig minuten. Je blijft dit doen totdat je baby zichzelf tot rust brengt.

Voor sommige baby's (en vooral voor de ouders) zijn dit soms "harde" methodes. Vooral omdat men het gehuil van de baby interpreteert als "je baby te kort doen" in plaats van wat het echt betekent "Ik ben aan het zoeken hoe ik dit helemaal zelf kan, maar het lukt nog niet goed".

Indien deze "training" iets te hard is kan je ook gebruik maken voor de iets zachtere aanpak, die daardoor ook wel langer kan duren maar, indien consequent genoeg toegepast, wel hetzelfde blijvende effect heeft; een happy baby die zichzelf tot rust kan brengen.

De shuffle methode

Deze Methode werd ontwikkeld door Kim West, Kinder- en familietherapeut. De methode richt zich op de nabijheid van de ouders. Het gaat als volgt in zijn werk:

Stap 1:

Leg je kleintje in bed en ga naast het bed zitten. Kalmeer je kleintje door zachtjes te praten of te zingen.